آیا سیاره زهره در حال بازسازی خود است؟
تاریخ انتشار: ۸ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۲۱۶۶۵۸
دانشمندان ناسا بر این باورند که سیاره «زهره» ممکن است یک سیاره پیچ و تابدار باشد که در حال بازسازی کل سطح خود است. محققان در حال بررسی این موضوع هستند که آیا آتشفشان‌های دومین سیاره نزدیک به خورشید می‌تواند باعث از دست دادن گرمای آن شوند و اساسا لایه بیرونی آن را اصلاح کنند یا خیر.
به گزارش ایسنا و به نقل از اس اف، ناسا می‌گوید داده‌های بایگانی نشانه‌هایی از فعالیت زمین‌گرمایی را نشان می‌دهند، کشفی که پنجره‌ای را رو به آن که چگونه سیاراتی مانند زمین ممکن است حتی قبل از تشکیل صفحات تکتونیکی سطوح پویا داشته‌اند، باز می‌کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
محققان آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا(JPL) توضیح دادند که زمین و زهره سیاره‌های سنگی هستند که تقریبا هم اندازه هستند و از ترکیب شیمیایی سنگی یکسانی تشکیل شده‌اند. این بدان معناست که آنها باید گرمای داخلی خود را با سرعتی مشابه در فضا از دست بدهند.
دانشمندان به خوبی می‌دانند که زمین چگونه گرمای خود را از دست می‌دهد، اما اینکه مکانیسم جریان گرمای زهره چگونه کار می‌کند هنوز یک راز است. این تیم می‌گوید که استفاده از داده‌های جمع آوری شده طی سه دهه از مأموریت ماژلان ناسا به آنها کمک می‌کند تا نگاه جدیدی به نحوه خنک شدن زهره داشته باشند. مطالعه جدید نشان می‌دهد که نواحی نازک بالاترین لایه این سیاره ممکن است پاسخی را برای پرسش آنها ارائه دهد.
زمین دارای یک هسته داغ است که گوشته اطراف را گرم می‌کند، که این گرما را به لایه صخره‌ای خارجی لیتوسفر می‌رساند. سپس گرما در فضا از دست می‌رود و بالاترین ناحیه گوشته را خنک می‌کند. این جابجایی گوشته فرآیندهای تکتونیکی را بر روی سطح به حرکت در می‌آورد و تکه‌ای از صفحات متحرک را در حرکت نگه می‌دارد.
زهره چه تفاوتی با زمین دارد؟«زهره» صفحات تکتونیکی ندارد، بنابراین اینکه این سیاره چگونه گرمای خود را از دست می‌دهد و چه فرآیندهایی سطح آن را شکل می‌دهد، سوالات طولانی مدت در علم سیاره بوده است. این مطالعه با استفاده از مشاهداتی که فضاپیمای ماژلان در اوایل دهه ۱۹۹۰ از ویژگی‌های زمین‌شناختی شبه دایره‌ای روی زهره به نام تاج(coronae) انجام داد، به این راز می‌پردازد. با انجام اندازه‌گیری‌های جدید تاج در تصاویر ماژلان، محققان به این نتیجه رسیدند که تاج در جایی قرار دارد که لیتوسفر سیاره در نازک‌ترین و فعال‌ترین حالت خود قرار دارد.
«سوزان اسمرکار» دانشمند تحقیقاتی ارشد در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا در کالیفرنیای جنوبی، در بیانیه‌ای رسانه‌ای گفت: ما برای مدت طولانی درگیر این ایده بودیم که لیتوسفر زهره راکد و ضخیم است، اما دیدگاه ما اکنون در حال تکامل است.
محققان بر روی ۶۵ تاج که قبلا مطالعه نشده بودند و تا چند صد مایل عرض داشتند، تمرکز کردند. برای محاسبه ضخامت لیتوسفر اطراف آنها، آنها عمق ترانشه‌ها و برآمدگی‌های اطراف هر تاج را اندازه گرفتند. آنچه دریافتند این است که برجستگی‌ها در مناطقی که لیتوسفر انعطاف پذیرتر یا الاستیک‌تر است، با هم فاصله بیشتری دارند. با استفاده از یک مدل کامپیوتری از نحوه خم شدن یک لیتوسفر الاستیک، آنها مشخص کردند که به طور متوسط، لیتوسفر در اطراف هر تاج حدود ۷ مایل(۱۱ کیلومتر) ضخامت دارد - بسیار نازک‌تر از آنچه مطالعات قبلی نشان می‌دهد. این مناطق دارای جریان گرمایی تخمینی هستند که بیشتر از میانگین زمین است که این امر نشان می‌دهد تاج‌ها از نظر زمین‌شناسی فعال هستند. در حالی که زهره ساختار زمین‌ساختی به سبک زمین ندارد، به نظر می‌رسد این مناطق از لیتوسفر نازک اجازه می‌دهند مقادیر قابل توجهی از گرما خارج شود.
جالب اینجاست که زهره دریچه‌ای به گذشته ارائه می‌دهد تا به ما کمک کند بهتر بفهمیم زمین ممکن است بیش از ۲.۵ میلیارد سال پیش چگونه بوده است.
ماموریت جدید زهره می‌تواند ظرف ۱۰ سال آینده پرتاب شودسیاره زهره به یک مورد جذاب برای مطالعه تبدیل شده است و به همین دلیل، دانشمندان در حال برنامه‌ریزی ماموریت‌های مختلف برای شناخت هرچه بیشتر این سیاره هستند. سیاره زهره را «خواهر شیطانی زمین» می‌نامند و بسیاری از محققان پیشنهاد کرده‌اند که این سیاره آتشین را به خانه جدید خود تبدیل کنیم، اما هنوز چیزهای زیادی وجود دارد که درباره آن نمی‌دانیم و این به این دلیل است که در حال حاضر تنها یک فضاپیمای اختصاصی در حال مطالعه زهره است و آخرین ماموریت بازدیدکننده رباتیک ناسا به این سیاره به نام مأموریت «ماژلان» در سال ۱۹۹۴ به پایان رسیده است.
ماموریت‌های ناسا برای مطالعه سیاره زهره، «وریتاس»(VERITAS) و «داوینچی»(DAVINCI) نامیده می‌شوند، در حالی که ماموریت آژانس فضایی اروپا «انویژن» (EnVision) نام خواهد داشت.
برنامه ناسا
این ماموریت‌ها که بخشی از «برنامه دیسکاوری» ناسا است، هدف آن درک شرایط جوی سیاره زهره است و اینکه چگونه این سیاره که دارای بسیاری از ویژگی‌های سیاره زمین است تا این حد گرم شده است. سال ۲۰۱۹ ناسا اعلام کرد به عنوان بخشی از «برنامه دیسکاوری»(Discovery Program)، چهار ماموریت که دانشمندان در حال کار بر روی آن هستند را انتخاب کرده است و قصد دارد تا سال آینده یک الی دو مورد از چهار ماموریت مذکور را به عنوان ماموریت رسمی انتخاب کند که حال آن دو ماموریت انتخاب شده است. ناسا تقریبا ۵۰۰ میلیون دلار برای توسعه هر ماموریت اعطا می‌کند. انتظار می‌رود که هر یک از این دو ماموریت در بازه زمانی ۲۰۲۸ تا ۲۰۳۰ پرتاب شوند.
یکی از این دو ماموریت «داوینچی»(DAVINCI) نام دارد که مخفف عبارت «تحقیق درباره گازهای نجیب اتمسفر عمیق، شیمی و تصویربرداری سیاره زهره» است. هدف اصلی آنها تجزیه و تحلیل فضای آشفته و سمی زهره است.
ماموریت دیگر نیز «وریتاس»(VERITAS) نام دارد که مخفف عبارت «قابلیت انتشار زهره، علوم رادیویی، تداخل‌سنجی رادار دهانه ترکیبی، توپوگرافی و طیف سنجی» است. قابلیت انتشار یا گسیلندگی یک ماده به قابلیت انتشار تشعشع توسط سطح آن جسم گفته می‌شود. این قابلیت انتشار تشعشعی یک خاصیت از ماده است که بیان کننده نسبت انرژی تشعشع شده توسط ماده مورد نظر به انرژی تشعشع شده توسط یک جسم سیاه در همان درجه حرارت است.
برنامه آژانس فضایی اروپا
آژانس فضایی اروپا قصد دارد بین سال‌های ۲۰۳۱ و ۲۰۳۳، مدارگرد جدیدی را به سیاره زهره پرتاب کند. آژانس فضایی اروپا قرار است مدارگرد خود موسوم به «EnVision» را به این سیاره بفرستد تا دلیل تفاوت آن با زمین را مورد بررسی قرار دهد. ماموریت اصلی آن، این است که بفهمد فرآیندهای درون سیاره زهره مانند آتش‌فشان‌خیزی و تخلیه گرمای داخل آن چگونه به مرور بر جو اثر گذاشته‌اند.
مدارگرد EnVision، سه ابزار اصلی علمی به همراه خواهد داشت؛ یک ژرفاسنج رادار برای بررسی ساختار زیرزمینی سیاره، یک مجموعه طیف‌سنج برای بررسی ترکیب شیمیایی سطح و جو زهره و یک سیستم رادار اضافه برای نقشه‌برداری از سطح سیاره. سیستم رادار نهایی توسط ناسا فراهم خواهد شد تا بخشی از همکاری این دو آژانس فضایی باشد.
پرتاب EnVision قرار است بین سال‌های ۲۰۳۱ و ۲۰۳۳ و اندکی پس از ماموریت‌های «VERITAS» و «DAVINCI» باشد که پرتاب آنها برای سال‌های ۲۰۲۸ تا ۲۰۳۰ برنامه‌ریزی شده است. این سه ماموریت به همراه یکدیگر، دقیق‌ترین و جامع‌ترین چشم‌انداز را از سیاره زهره ارائه خواهند داد.
یافته‌های این مطالعه در مجله «Nature Geoscience» منتشر شده است.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: سیاره زهره خورشيد هوش مصنوعی سازمان زمین شناسی ربات دانشگاه علوم پزشکی تهران توزیع کارت آزمون ارشد جهاد دانشگاهی معاونت علمي و فناوري رياست جمهوري گردشگري هوش مصنوعی سازمان زمین شناسی ربات دانشگاه علوم پزشکی تهران آژانس فضایی اروپا قابلیت انتشار نشان می دهد ماموریت ها سیاره زهره
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۲۱۶۶۵۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
فضانوردان چینی پس از ۶ ماه به زمین بازگشتند
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از سی‌جی‌تی‌ان، سازمان فضایی چین اعلام کرد، فضاپیمای شنژو-۱۷ به همراه سه خدمه آن با موفقیت در شمال چین فرود آمد. براین اساس، این کپسول با سه فضانورد در ساعت ۶:۳۷ بعد از ظهر با موفقیت به محل فرود دانگ فنگ در منطقه خودمختار مغولستان داخلی شمال چین بازگشت.
طبق نتایج بررسی‌های اولیه، هر سه خدمه به نام‌های تانگ هونگبو، تانگ شنجی و جیانگ شینلین در وضعیت خوبی هستند.
تانگ هونگبو، رکورد طولانی‌ترین اقامت یک فضانورد در فضا را به نام خود ثبت کرده که در مجموع ۲۷۹ روز برای دو سفر خود به ایستگاه فضایی چین بوده است.
چین اعلام کرده است که ماموریت فضایی سرنشین‌دار شنژو-۱۷ موفقیت آمیز بوده است. طبق گزارش آژانس فضایی این کشور، فضانوردان این مرحله از ماموریت‌های فضایی در سلامت کامل هستند و شنژو-۱۷ به عنوان دومین مأموریت سرنشین‌دار مرحله کاربرد و توسعه ایستگاه فضایی چین ثبت شد. این سه فضانورد اکتبر سال گذشته میلادی به ایستگاه فضایی چین پرتاب شدند و حدود نیم سال در مدار زمین اقامت داشتند.
خدمه شنژو-۱۷، ۸۴ آزمایش علمی را در مدار انجام دادند و بیش از ۲۰۰ نمونه را در زمینه‌های مختلف مانند بیوتکنولوژی و پزشکی فضایی بررسی کردند که نمونه‌ها برای مطالعه علمی تحویل داده شدند.
پیش از این، کابل پنل‌های خورشیدی ماژول هسته تیان‌هه در اثر برخورد زباله‌های فضایی قرار گرفته بود که باعث از بین رفتن نسبی منبع تغذیه شده بود و خدمه شنژو-۱۷ با پیاده‌روی‌های فضایی خارج از ایستگاه نخستین مأموریت بیرونی تعمیر ایستگاه مداری چین را اجرا کردند.
براساس اعلام سازمان فضایی چین، این کشور به غیر از ماموریت‌های سرنشین‌دار، قصد دارد کاوشگر ماه چانگ‌ای۶ را در اوایل ماه می‌پرتاب کند. این کاوشگر قرار است طی این ماموریت نمونه‌هایی را از سمت دور ماه جمع آوری کند که نخستین نمونه از این نوع در تاریخ بشر است.
با بازگشت فضانوردان به زمین، تمامی مذاکرات و مطالعات مربوط به عملکرد پیشرفته فنی فضانوردی و تکنولوژی‌های مرتبط با ایستگاه مداری شروع شده و اطلاعات و داده‌های مورد نیاز برای مأموریت‌های آینده برنامه‌ریزی و ارزیابی می‌شود.
فرود موفقیت‌آمیز فضانوردان شنژو-۱۷ در شمال چین نشان از توانایی و تجربه چین در زمینه فضانوردی دارد؛ علاوه‌براین، این کشور در جهت پیشبرد تحقیقات و مأموریت‌های فضایی خود با پیشرفت‌های قابل توجهی روبه‌رو است.
انتهای پیام/
حادثه تلخ برای جوان معلول ساروی که نخبه دانشگاه بود